– नारायण अधिकारी
चितवन, १४ साउन/रासस
नेपालमा पाटेबाघ संरक्षणमा चुनौती रहे पनि सफलता मिलेको छ । नेपाल सन् २०२२ सम्म बाघको सङ्ख्या २५० पु¥याउने लक्ष्य नजीक पुगेको छ । नेपालका तराईसँगै पहाडी क्षेत्रमा समेत पाटे बाघ पाइन्छ ।
राष्ट्रिय निकुञ्ज तथा वन्यजन्तु संरक्षण विभागका महानिर्देशक डा दीपककुमार खराल बाघ संरक्षणमा नेपाललाई सफलता मिलेको बताउँछन् । सफलतासँगै चुनौती रहेको भन्दै उनले रणनीतिक योजनामार्फत संरक्षणमा जुटेको बताए । उनले भने–“हामी लक्ष्य नजीक छौं । यसै वर्ष बाघ गणना गर्छाैं ।”
सन् २०१८ को पछिल्लो गणना अनुसार नेपालमा बाघको सङ्ख्या २३५ रहेको छ । सबैभन्दा बढी चितवन राष्ट्रिय निकुञ्जमा ९३, बर्दियामा ८७, बाँकेमा २१, पर्सामा १८ र शुक्लाफाँटामा १६ वटा बाघ रहेका छन् । महानिर्देशक खराल सन् २०१८ यता बाघको सङ्ख्या बढेको दाबी गर्छन् । उनले भने–“पछिल्ला वर्षहरूमा बाघको गतिविधि हेर्दा सङ्ख्या बढेको अनुमान गर्न सकिन्छ ।”
बाघ संरक्षणमा विशेष कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने योजना रहेको उनको भनाइ छ । बाघको वासस्थान पहिचान र सम्भाव्यता अध्ययन गरिंदै छ । बाघ पाइने ठाउँमा वासस्थान सुधार गर्ने भन्दै उनले भने–“आहारा प्रजाति बढाउन आवश्यक घाँसे मैदान, पानी पोखरी र सिमसार क्षेत्र सुधार कार्यक्रम अगाडि बढाउँछौं ।”
बाघसम्बन्धी अध्ययन, अनुसन्धान, अनुगमन र प्रविधि विकासको उपयोग गरिने उनको भनाइ छ । मानव र वन्यजन्तुबीच द्वन्द्व न्यूनीकरणका लागि घटना भइसकेपछि राहत वितरण कार्य सरलीकरण गर्ने, घाइते बाघका लागि उद्धार केन्द्र व्यवस्थित गर्ने, पहाडी क्षेत्रमा समेत बाघ देखिएकाले ती क्षेत्रमा वासस्थानको विकास गर्ने खराल बताउँछन् ।
राष्ट्रिय प्रकृति संरक्षण कोषको सदर चिडियाखाना प्रमुखसमेत रहेका बाघ विशेषज्ञ डा चिरञ्जीवी पोखरेल चोरीशिकार रोक्नुपर्ने, मानव र वन्यजन्तुबीच द्वन्द्व घटाउनुपर्ने तथा वासस्थान संरक्षण गर्न जोड दिन्छन् । रणनीतिकरूपमा बाघ संरक्षणमा लाग्नुपर्ने उनको भनाइ छ । उनले भने–“बाघ संरक्षणमा गरिएका प्रयास अझै पर्याप्त छैनन् ।” बाघको महŒवबारे जनचेतना फैलाएर आम समुदायलाई संरक्षणमा केन्द्रित गर्नुपर्ने उनको भनाइ छ ।
बाघले मानवमाथि आक्रमण गर्नु रोगव्याधिलगायत समस्याले कमजोर भएर आक्रमण गरेको हुन सक्ने भएकोले सूक्ष्म अध्ययन आवश्यक भएको पोखरेलको भनाइ छ । उनले भने– “बाघ कमजोर भएर मानवमाथि आक्रमण गर्छ ।” बाघले मानवलाई कम क्षति गर्ने गरी संरक्षणका योजना बनाउन उनको जोड छ ।
नेपालमैं सबैभन्दा बढी बाघ रहेको चितवन राष्ट्रिय निकुञ्जका प्रमुख संरक्षण अधिकृत अणनाथ बराल बाघ र मानवबीच द्वन्द्व न्यूनीकरण गर्न जोड दिन्छन् । वनमा आश्रित हुन बाध्य समुदायलाई समयमैं वैकल्पिक पेशा दिन सकिए द्वन्द्व घट्ने उनको कथन छ । सन् २०१४ मा यहाँको वरण्डाभार क्षेत्रमा भेटिएको बाघ सन् २०१८ को गणनामा नभेटिएकोमा हालै मात्र तस्करहरूसँग उक्त बाघको छाला र हड्डी फेला परेको उल्लेख गर्दै उनले भने–“बाघको चोरीशिकार थाहा नहुने ढङ्गले भएको हुन सक्छ ।”
दुर्लभ एकसिङ्गे गैंडा र बाघको संरक्षणमा केन्द्रित यस निकुञ्जका प्रमुख बराल गैंडाको चोरीशिकार भएको थाहा हुने भए पनि बाघको कतिपय घटना थाहा नहुने बताउँछन् ।
तस्करले बाघ मारेर अवशेष नछोडी लान सक्ने भएकोले चोरीशिकारी नियन्त्रणमा फरक रणनीतिका साथ लाग्नुपर्ने उनको भनाइ छ । भित्रभित्रै चोरीशिकार हुँदा भारतमा बाघ मासिएको थाहा नभएको उदाहरण दिंदै उनले भने–“बाघको चोरीशिकारी नियन्त्रणका लागि सबै लाग्नुपर्छ ।”
सन् २०१० मा लागू गरिएको बाघ संरक्षण विशेष कार्यक्रम हाल नभएको भन्दै उनले विशेष योजना बनाएर संरक्षणमा जुट्नुपर्ने अवस्था आएको बताए । उनले भने–“विशेष कार्यक्रम लागू भएमा बजेट हुने र सोही अनुसारको कार्यक्रम लागू गर्न सकिन्छ ।” हाल बाघ संरक्षण गर्ने नारा भए पनि बजेट नभएको उनको गुनासो छ । बाघ प्रायः मानव बस्तीमा आउँदैन । आफ्नै आधार इलाका बनाएर बस्ने गर्दछ ।
पाटेबाघ विश्वका १३ देशमा पाइन्छ । विश्वमा बाघ पाइने १३ मुलुकका सरकार तथा राष्ट्र प्रमुखको सन् २०१० मा रूसको सेन्टपिटर्सबर्गमा भएको सम्मेलनले बाघको सङ्ख्या सन् २०२२ सम्म दोब्बर बनाउने प्रतिबद्धता गरेको थियो ।
सो प्रतिबद्धता अनुसार नेपालले सन् २००९ को गणना अनुसार तत्कालीन बाघको सङ्ख्या १२१ लाई दोब्बरभन्दा पनि बढी २५० वयस्क बाघ पु¥याउने प्रतिबद्धता गरेको थियो । जुन लक्ष्य हासिल हुने दिशामा पुगेको छ ।
